مسلماً هیچ کس دلش نمی‌خواهد که فرزندش دزدی کند. کاملاً طبیعی است که به عنوان والدین پس از مواجه شدن با چنین صحنه‌ای احساس ناراحتی و نگرانی کنید. فرزندتان چه یک آب نبات بدزدد یا عروسک دوستش را از خانه او بردارد، در هر صورت نگرانی شما منطقی است. با این حال باید بدانید که در چنین موقعیت‌هایی چگونه عکس‌العمل نشان دهید. کودکان اغلب بعد از حدود ۱۸ ماهگی شروع به شیطنت و کنجکاوی می‌کنند. مثلا اگر بگویید فلان کار را نکن، حتما آن را انجام می‌دهند. در این مقاله به طور کامل به بررسی علل دزدی در کودکان و عادت کودک به دزدی و سایر نکات پیرامون آن خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.
فهرست مطالب
علل و ریشه‌های عادت کودک به دزدی چیست؟
در این قسمت علل و ریشه‌های عادت کودک به دزدی را بررسی می‌کنیم. همه‌ی ما انسان‌ها به طور ذاتی در مورد چیزهایی که نمی‌توانیم آن‌ها را داشته باشیم، احساس کنجکاوی می‌کنیم. متخصصین حوزه کودک معتقد هستند که اگر به بچه‌ها بگویید کاری را انجام ندهند، تمایل بیشتری نسبت به آن عمل پیدا می‌کنند. در واقع این طبیعت انسان است که گرایش به سوی چیزهای ممنوعه داشته باشد. یک سری پیچیدگی‌ها و احساسات زیربنایی وجود دارند که بر روی تصمیم کودک به دزدی اثر می‌گذارند. اینکه کودک در چه شرایطی و از کجا دزدی می‌کند هم مهم است. مثلا یک نفر چیزی را از فروشگاه یا فرد غریبه می‌دزدد اما دیگری ممکن است از پدر و مادر خود دزدی کند.
کودکان پیش از ورود به دبستان، طبیعی است که از دانش و درک کافی برخوردار نباشند. در واقع اینکه دزدی چگونه بر روی دیگران اثر منفی دارد و یک عادت مضر تلقی می‌شود خیلی برایشان قابل درک نیست. برخی ممکن است چیزی را ببرند و درکی از اینکه آن مال متعلق به دیگری است نداشته باشند. برای مثال کودک از فروشگاه چیزی بر می‌دارد و نمی‌داند که مالکیت چه مفهومی دارد و باید برای دریافت هر چیزی پول پرداخت کرد. برخی کودکان صرفاً انگیزه لمس کردن و سپس گرفتن چیزی را دارند؛ این در حالی است که اصلا به مالکیت فکر نمی‌کنند و غیر مجاز بودن این کار را به خاطر ندارند.
عادت کودک به دزدی تحت فشار گروه همسالان
دزدی در کودکان می‌تواند تحت تاثیر فشار همتایان و هم‌سن و سالان قرار داشته باشد. معمولاً این فشار از سن ۶ الی ۷ سالگی به بعد بیشتر می‌شود. کودکان از این سن به بعد دزدی می‌کنند؛ چون فکر می‌کنند این کار جالب است و از سوی هم سن و سالان خود مورد تشویق قرار می‌گیرند. گاهی کودکان با همدیگر کل کل می‌کنند. آن‌ها ممکن است سر دزدیدن یک شی یا خوراکی خاص از مغازه با همدیگر شرط بندی کنند. برخی اوقات کودکان تحت تاثیر گروه دوستان خود می‌خواهند چیزهایی که دیگران دارند را به دست بیاورند. ممکن است این دسته از کودکان نتوانند یا اصلا اجازه نداشته باشند که برخی چیزها را تهیه کنند.
ارتباط دزدی کودکان با مشکلات مربوط به سلامت روان
عادت دزدی بچه ها ممکن است در نتیجه مشکلات مربوط به سلامت روان باشد. اختلالات رفتاری و مشکلات روانی با عاداتی مثل دزدی کودک در ارتباط هستند. کودکانی که با مسائل عاطفی یا خانوادگی دست و پنجه نرم می‌کنند به آسیب‌های روانی و اختلالات رفتاری دچار می‌شوند. مرگ والدین یا طلاق آن‌ها نیز می‌توانند زمینه ساز بروز چنین پدیده‌ای باشند. کودکانی که درگیر با مشکلاتی نظیر افسردگی هستند، ممکن است از دزدی به عنوان راهی برای مقابله با مشکل خود استفاده کنند. احتمال دارد که کودک از سر احساس تنهایی و برای جلب توجه دیگران دست به دزدی بزند.
راه‌های مقابله با دزدی در کودکان چیست؟
برای مقابله با عادت کودک به دزدی می‌توان راهکارهایی را اتخاذ نمود. مقابله با این امر بسیار اهمیت دارد. به این دلیل که اگر این رفتارها کنترل نشوند ممکن است به یک موضوع مبرم‌تر تبدیل شوند که نشانگر اختلال در سلامت روان است. والدین باید حین فهمیدن موضوع رفتار درستی داشته باشند. آن‌ها می‌توانند از این موقعیت به عنوان فرصتی برای آموزش استفاده کنند. باید مداخله کنید و در مورد اتفاقی که افتاده با او صحبت کنید. سعی کنید به صورت روزمره از اهمیت صداقت با فرزند خود حرف بزنید و دروغ و پنهان کاری را نزد او به صورت غیر مستقیم نکوهش کنید.
در مواجهه با عادت کودک به دزدی، وقتی صادقانه به اشتباهاتشان اعتراف می‌کنند تنبیه خفیف‌تری را برای آنان در نظر بگیرید. حتی آن‌ها را تشویق کنید که انگیزه راستگویی پیدا کنند. به آن‌ها دلیل اینکه دزدی کردن اشتباه است را یاد دهید. کودکان باید با مفهوم مالکیت آشنا شوند تا به زشتی کار خود پی ببرند. احترام به حقوق دیگران باید در وجود فرزند شما نهادینه شود. اجازه گرفتن از دیگر مفاهیمی است که برای جلوگیری از دزدی کودک باید روی آن تاکید ورزید. اگر فرزندتان دزدی کرده، او را همراهی کنید تا کالاهای مسروقه را به صاحبانش برگرداند، عذر خواهی کردن را یاد بگیرد و با عواقب کارش آشنا شود. برای تنبیه کودک نیز از کتک زدن خودداری کنید و به سلب برخی امتیازات مثبت به صورت موقت بپردازید. اگر همه راه های گفته شده جواب نداد بهتر است در جلسات مشاوره کودک شرکت کنید.
سخن پایانی
در این مقاله عادت کودک به دزدی و مقوله دزدی در کودکان به طور کامل بررسی شد. والدین باید نسبت به رفتار فرزند خود آگاهی داشته باشند و در صورت مشاهده چنین مواردی رفتار فرزند خود را اصلاح کنند. در مواردی ممکن است خود والدین به تنهایی نتوانند کاری از پیش ببرند که بهتر است به مشاور مراجعه کنند.
